Gaman er fyrir hin gódu börn,
Ad ganga med pabba út ad tjörn.
Sjá thar lítinn bra-bra-bra,
Og börnin skemmta sér, ha-ha-ha.
Gefa honum braud ad bíta í,
Börnin hafa svo gaman af thví.
Saddur verdur bra-bra-bra,
Og börnin skemmta sér, ha-ha-ha.
Úti í hólma á sér ból,
Ungunum sínum veitir skjól.
Allir eiga their sömu sæng,
Sofa undir mömmu væng.
Fara ad reyna ad fleyta sér,
Fús ad kenna theim mamma er.
Hún er theirra víta vörn,
Verndar og fædir sín litlu börn.
Eitt sinn lítinn unga ég sá,
Auminginn villtist mömmu frá.
Sífellt í hring hann synti thar,
Og sá hana ekki neins stadar.
Mamma vissi vel um thad,
Og á vængjunum sínum kom thar ad.
Ósköp gladur vard unginn thá,
Og öruggur sinni mömmu hjá.
Ef ad tjörnin okkar frys,
Uti er gaman ad sleda á ís.
Thá er oftast úti svalt,
Og aumingja bra-bra thá svo kalt,
Med kalda fætur á köldum ís,
Króknar stundum, deyr og frys.
Börnin harma bra-bra sinn,
Og búinn er söguthátturinn.
