Mai zweiunveezisch woor se sibbe, met Sommersprosse`n blonde Hoor. Die "Dausend Bomber övver Kölle", woor`n ezz dä Ahnfang. Aff do fass jede Naach Alarmsirene, fass jede Naach en Duudesangs, met Mamm un Schwester un dämm Kleine, die Strooß erunder nohm Bunker jerannt, off als et leechterloh brannt. "En einzije Naach bloß un du häss ein für allemohle jeliehrt, verschött en`nem Keller, wer sämpliche Kreeje sick jeher verliert." All die Pulsschlääsch em Stockdunkle, all dä Krach, all dä Jestank, all dä Stöbb en Kinderlunge, all dä Rauch, all die Angs, all die Wunde, all die Träne, all dat Bloot un all dä Dreck, all die Duude ohne Name, zerfetz, verrengk un versengk, die kräät se niemieh verdrängk. Die Brosch met dämm Anker, nevve dämm joldene Häzz, rääts un links vun dämm Krüzz hatt ihre Bapp noch jescheck, eh datte vermess woot, ir`ndwo`n enn der Normandie verreck, je`nfalls kohm dä nie zoröck
