I de Flüehne isch mys Läbe.
Un im Tal tuen i kei Guet.
Andri wehre mir's vergäbe:
"Gang doch nit! 's isch Gfahr um ds Läbe."
O ir guete, liebe Lüt,
Eues Säge nützt hie nüt!
Früej am Tag, we d'Stärne schyne,
Stahn ig uf u gah uf d’Jagd.
Nu, mys Wyb u myni Chlvne,
Müesst nit um en Ätti gryne!
Üse Herrget isch dert o;
Dr Ätti wird schon umhi cho.
Won es alle Möntsche gruset,
Wo kei andre düre cha,
Under mir ds Waldwasser bruset,
Gletscherluft dür ds Haar mir suset,
Oben, unde, z'ringsum Flue,
Gahn i früsch u fröhlich zue.
Dört wo hinter äine Grinde
Üse grosse Gletscher steit,
Wo die frächschte Chüe erwinde,
D'Geisse chuum der Wäg no finde,
Het der Winter ohni Änd
Geng sy Thron, sys Regimänt.
Wahr ischt, mänge fallt da abe,
D'Ewigkeit ertrohlet er,
U lyt tief im Ysch vergrabe.
O wie luegt sys Wyb am Abe:
"Chunnt er ächt?" Lueg wie de wit,
Leider Gott! er chunnt dir nit.
Wenn a, letschte Tag de d'Sunne
Strahlt in ihrer Herrlikeit,
Ischt der Gletscher gly zerrunne.
De het's Hans glatt alles gwunne!
Gryn du nit! Ihr wärdet scho
Dört no einisch z'säme cho.
