Ég ætla mér út að halda,
örlögin valda því.
Mörgum á ég greiða að gjalda,
það er gömul saga og ný.
Guð einn veit, hvert leið mín liggur,
lífið svo flókið er.
Oft ég er í hjarta hryggur
en ég harka samt af mér.
Eitt lítið knús, elsku mamma,
áður en ég fer.
Nú er ég kominn til að kveðja,
ég kem aldrei framar hér.
Er mánaljósið fegrar fjöllin
ég feta veginn minn.
Dyrnar opnar draumahöllin
og dregur mig þar inn.
Ég þakkir sendi, sendi öllum.
Þetta er kveðjan mín.
Ég mun ganga á þessum vegi
uns lífsins dagur dvín.
Ég mun ganga á þessum vegi
uns lífsins dagur dvín.
