Her ein dag eg sko henga opp et maleri så va'kje hammaren te å finna.
Og den bittelitla stifto så bilde sko henga i, det va nåe simple greie,
nåe simple greie. Så då eg hadde leida høgt å lågt men hammaren ikkje
va te å sjå, så brukte eg ein stein, eg sto midt i sofaen å slo.
Og plutselig, så låg eg nere.
Du veid kå lett det e å bomma, skli og detta å slå hago i ei helsikens potta.
Ja, det va au ein plass å ha blomma, det va au ein plass å ha blomma, ja,
det va au ein plass å ha, ja det va au ein plass å ha blomma.
Eg beid tennane i hoba og reiste meg for å prøva igjen, det e meste løye
alt det med gjør for kjærligheden. Eg kom meg heilt opp i sofaen,
eg kom meg heilt opp i sofaen, før eg oppdagde det digra håle i tapeten.
Ja, du veid kå lett det e å bomma, skli og detta å slå hago i ei helsikens potta.
Å eg hadde leida høgt og lågt, men hammaren va ikkje te å finna,
så eg va nødde for å bruga ein stein, det sa eg te meg sjøl mens eg
sette kurs imode kjykkene for å søga trøst i ei øl.
Men itte någen tima så fekk eg endelig ein lys ide, eg bare flytta bilde opp
egranna sånn at det dekkte øve hålet. Dar e ikkje ein sjel så merka det,
nei akkorat då syns eg det blei gode greie, gode greie.
Så eg sa fornøyd te meg sjøl at du nå henge det der, høgt, høgt øve sofaen,
så høgt at ingen onga kan riva det ner. Og det e et fin maleri så den utvalgta
heilt sikkart vil bli skrekkelig glae i. Og når hu kjeme heim, så e det det fysta hu ser.
For nå henge det der på ein sekstoms spigar og det dette aldri ner,
ja nå henge det der på ein sekstoms spigar og det dette aldri ner.
Sekstoms, sekstoms, sekstoms spigar.
