Zon op de gordijnen en Miriam wordt wakker
Heel langzaam wennen haar ogen aan het licht
Ik mag het zien en in de ochtendstilte
Komt er een glimlach van geluk op haar gezicht
Mm mm mm
Ze kijkt me aan, ze pakt m'n hand,
haar wimpers beven
Ik zie een traan, 't is of-t-ie zegt, dit blijft
bestaan,
een heel lang leven
Zon op de gordijnen en Miriam is wakker
Niets op de wereld dat die zaligheid verstoort
Elk van ons weet wat wij hier samen voelen
Dat is te groot, te innig voor een woord
Mm mm mm
Straks is 't voorbij, dan gaat de wereld weer beginnen
Dwingelandij, want medemens en maatschappij dringen
weer binnen
Zon op de gordijnen en Miriam is wakker
Ik zou wel willen dat de tijd niet meer bestond
Ze hoort m'n zucht, maar voor ik iets kan zeggen
Legt ze bezwerend haar vinger op mijn mond
Mm mm mm Mm mm mm
