Ama, nola zure belaunetan nindadukazun denboran,
utz nezazu zure bularrean burua pausa dezadan;
ene bihotzak zer sendi duen nahi baiterautzut eman,
zure ezpain sakratuetarik ikasi nuen mintzairan.
Ene deia amodioaren bidez zinuen entzun,
eta gero oinazen erdian mundurat eman ninduzun;
biziaren grazia lehenik, gero hoinbertze maitasun,
berant jakin dut, ama maitea, zendako eman dautasun.
Adierazi zerautanean odolak bere mintzoa,
berriz gogoratu zitzerautan, o ama, zure altzoa;
bai ta zure bularretik hartu esne on haren gozoa,
orduz geroztik zurea naukan ene izaite osoa.
