Zrozum, wreszcie zrozum:
Tyle już za nami,
A my, niby sami,
Lecz uśmiech rozwiał się jak dym
Zrozum, no wreszcie zrozum,
Że nie tak być miało;
Tyle z tego zostało,
Że po prostu z bólu chce się wyć.
Życie na pozór -
- nasz chleb powszedni,
Dziś tak nam potrzebny.
Gdy żal tamtych dat,
Gdy żal tamtych lat.
Bo jak dalej z tym mam żyć
I jak uwierzyć,
Że to wciąż my
