Dar havert mal wedder en Tanker up Sand.
Rundrum deckt dat Rohöl de See,
un jümmer mehr Smeer flütt to Lee ut de Wand,
bruun-swart, as de Ogen von'tReh.
Vör't Schipp kümmt en Stockentenwaart nich mehr flott.
In Smeer swümmt de Seevagel slecht,
he paddelt sich neger un neger an Gott,
he hett de letzt Ölung ja weg.
Hebbn wi nich lehrt,
siet dat wi borrn:
Keen dar good smeert,
ward ok good fahrn!
De Segen von baven is blanke Chemie
un kummt ut en Hubschruuvmaschin.
As letztet Geschenk von uns düütsch Industrie
kann Regen recht segensriek sien.
De Teppich swümmt breed up de Doggerbank to,
ward breder up't Wellengewöhl.
De Wind geiht to Roh, un de Fischers sünd froh:
Se fangen Sardinen in Öl!
Hebbn wi nich lehrt,
siet dat wi borrn:
Keen dar good smeert,
ward ok good fahrn!
En Stöörm drifft de Smeer paar Daag later werr trüüch
un spöölt se verdeelt up den Strand.
De Sommergäst smeern sik de Smeer up den Rüüg,
denn Öl hölpt bi Sünnschien vör'n Brand.
De Kurbaddirektor hett Aktien up Öl,
un as he den Ölteppich süht,
befallt em miteens so en wohlig Geföhl.
"All mien!" röppt he, rein ut de Tüüt.
Hebbn wi nich lehrt,
siet dat wi borrn:
Keen dar good smeert,
ward ok good fahrn!
Paar Forschers sünd wiß, dat de Nordsee noch kippt,
wieldat de Balanc' nich mehr stimmt.
Se spinnen, tomal jede Kindskopp begrippt,
dat Öl jümmer bavenup swümmt.
Woto dat Palavern von ölige Pest,
un Angrip up Water un Flur?
Keen hüüt op sich höllt, hett Smeer an de West.
Uns Rohöl is reine Natur!
Hebbn wi nich lehrt,
siet dat wi borrn:
Keen dar good smeert,
ward ok good fahrn!
