Wpuść mnie, na całe miasto z całych sił wołam
Wpuść mnie, wpuść mnie, bo skonam
Samotny domek na wzgórzu lekko się błyszczy w świetle dnia
Cieniutką ścieżką do wnętrza niejeden by pragnął, niejeden by chciał
I kuszą przycięte trawniki, puszyste mchy i róży kwiat
Dosięgnąć jednak dzwonka nie bardzo mogę, nie bardzo się da
Nie bardzo mogę, nie bardzo się da
Nie bardzo mogę, nie bardzo się da
Wpuść mnie, na całe miasto z całych sił wołam
Wpuść mnie, wpuść mnie, bo skonam
Przecież na piętrze licho światło się tli
Jak kot będę czekał uchylonych okien czy drzwi
I próżno tu szukać alarmów, niespodzianek czy złego psa
Do środka, do ciepła, do sieni nie bardzo mogę, nie bardzo się da
Nie bardzo mogę, nie bardzo się da
Wpuść mnie, na całe miasto z całych sił wołam
Wpuść mnie, wpuść mnie, bo skonam
Przecież na piętrze licho światło się tli
Jak kot będę czekał uchylonych okien czy drzwi
Wpuść mnie, na całe miasto z całych sił wołam
Wpuść mnie, wpuść mnie, bo skonam
Przecież na piętrze licho światło się tli
Jak kot będę czekał uchylonych okien czy drzwi
