Cuan a güellada ye escamallada,
y o caxo maquillau por o zinto,
Ye la ora d'eslampar luen,
De dixar dezaga os suenios.
Cuan a tristura embade o corazón,
Tornan os suenios d'os xuplidaus,
As boiras son glarima xuta d'os muxons,
Canta bueida de muller, zimbals d'adiós.
Cuan a plebia mulla as mans crebadas,
O fumo se leba as cantas d'aimor,
Cuan la berdat ye un biache luengo,
As güelladas se fan de polbo y buxo.
Chilo de mai con o suyo fillo en as mans,
Alma chelada de tiburón de tierra,
O soniu d'as brempas en rayando l'alba,
Plebia eletrica de xufre baxo a luna.
Chilo de nuei y de brempa,
Rudio d'estrela y colors,
Eslampar d'astí,
Tú debes fuyir.
