Kolęda ludowa
Mizerna, cicha, stajenka licha,
Pełna niebieskiej chwały.
Oto leżący przed nami, śpiący
W promieniach, Jezus mały.
I oto mnodzy ludzie ubodzy,
Radzi oglądać Pana,
Pełni natchnienia, pewni zbawienia,
Upadli na kolana.
Śpi jeszcze, senne, Dziecię promienne
W ciszy ubogiej strzechy.
Na licach białych, na ustach małych
Migają się uśmiechy.
Hej, ludzie prości! Bóg z nami gości!
Skończony czas niedoli!
On daje siebie, chwała na niebie!
Pokój ludziom dobrej woli!
